خوردگی یا اکسیداسیون فرایندی است که با اکسایش یا تخریب فلزات توسط هوا، آب، خاک و یا مواد شیمیایی رخ می‌دهد. در خوردگی، فلز پذیرای الکترون‌ها می‌شود و اکسیژن و ترکیبات دیگر موجود در محیط به آن ها الکترون اضافه می‌کنند. این فرایند باعث تولید اکسایشی از فلز می‌شود که ممکن است باعث تغییر ساختار فیزیکی و شیمیایی فلز شود، ضعف کندگی و حتی خرابی محصول شود. برای پیشگیری از خوردگی، اغلب از روش‌هایی مانند روکش‌دهی فلزات با موادی مانند رنگ، روغن، نئوپن و… استفاده می‌شود.
خوردگی ممکن است در انواع مختلفی رخ دهد، به عنوان مثال:
1- خوردگی شیمیایی: این نوع خوردگی با تماس با مواد شیمیایی است که با فلزات و آلیاژهای آنها واکنش دارند. موادی مانند اسید، لجن، نمک، آب باریکه و غیره می‌توانند به صورت مستقیم یا غیرمستقیم (مثلاً از طریق هوا یا آب) با فلزات و آلیاژها واکنش داشته باشند و باعث خوردگی آنها شوند.
2- خوردگی الکتروشیمیایی: این نوع خوردگی مبتنی بر ایجاد یک تفاوت پتانسیل الکتریکی بین نقاط مختلف در سطح فلز است که باعث ایجاد جریان الکتریکی شده و در نتیجه خوردگی روی فلز روی دست می‌دهد. این نوع خوردگی گاهی اوقات به عنوان اختلاف الکتریکی خوردگی معروف است.
3- خوردگی مکانیکی: این نوع خوردگی با سایش و فشار روی سطح فلز ناشی از وزن بارها و عوامل خارجی مانند ضربات و حرکت‌های تکراری ایجاد می‌شود. به‌عنوان مثال، آب‌های سیال در حین سرچکه‌زدن و یا حرکت دهنده‌های مکانیکی در دمای بالای هوا ممکن است باعث خراشیدن سطوح فلزی شود.
4- خوردگی فرکتوگرافی: این نوع خوردگی شامل خوردگی شکستگی یا شکستگی ناشی از خوردگی است که در کشش و فشار رخ می‌دهد. یکی از دلایل این نوع خوردگی می‌تواند عامل سایش و اصطکاک در وضعیت‌های فشاری بالا باشد.
5- خوردگی جوشی: این نوع خوردگی در محل‌های جوش قرار دارد و معمولاً به دلیل خوردگی شیمیایی و تغییرات دمایی رخ می‌دهد. خوردگی در نهایت ممکن است باعث شکست موادی شود که از آنها ساخته‌شده است و علاوه بر خسارت مالی، می‌تواند به صورت جدی بر سلامتی افراد و محیط زیست تأثیرگذار باشد.
